شعر کفشهای پاره

ای همراه صبح تا شام منِ خسته
میدانم از من خسته تری
و میدانم فقط تویی
که بی هیچ گلایه ای
بار سنگین پیکر فرسوده ام را به دوش میکشی
تمام شد همراهی ما
ولی راه تمام نشد
و من رفیق نیمه راهت شدم
فردا صبح
 کلاغ های کوچه
این را جار میزنند ___♤

✍ متن: فرشاد فلاحی-کولج

انتخاب عکس: سیده مریم قادری - اورازان