شعری برای بهار

دُلی دارُم که شیدایِبهارَه

بهاری رُنگی بَه، دُل بی قرارَه

هُوا گرم گَردِه، یخ  لولان وا  گردُن

صحرا سبز و کوکان دی پیدا گردُن

بِشیم  جو در کنی، تانه دوندیم

پابیل هی بَزنِیم هی بَلمْ در اُوریم

اِوَ راهی کنیم محلِه بَرُسَه

همون مَحله که بی اِو تشنه هستَه

طبیعت، بازُم سبزِ شولا تن کن

بلبلان و چوچکانِه خبر کن

زُمستان، دَره میشو باز بُهارَه

ننه سرما فرار، دل بی قراره

ارسالی از شاعر، به همراه عکسها: آقای داود باران چشمه - خودکاوند طالقان

1396/11/22