داستان عمو و قاطرش

داسُتان:
           عمـو و قاطّرش

 پیشاپیش از قسمت های خلاف ادب ظاهر عذرخواهی مینوم. .نقال این داسُتان، پدرِ پدربزرگم (آقا مَد رحیم) بوده و این داستان طنز خیلی قدیمیه.

میشیم سر قصه مان... در گذشته بین دو منطقه، مراودات تجاری برقرار بوده. یه روز یکی از این منطقه میشو آن یکین منطقه و چند روزی خانه یکیشان، اُتراق مینه. موقع رفتن اوشانو یه خُشکه تعارف دی مینه و میگو: اگه بیومی یِ ین مایی وَر، مایی خانه دی بیاین. 

یک سالی میگذره و عمو بِومی سر بَنِشتی بَ که مینه عِوهااااااا.... اون آدومان، کوچه ی دُل دَرُن و اویی خانه رو پرسان پرسان مینُن.
میگو: خدایا مایی عاقبت و خیر کن، ما اوشانو یه خُشکِ تعارف کُردیم، شصت نفر یَک ایل بیومی یَن و میخوان یک هفته مایی سر خُراب گَردُن و مایی بابا رو درورُن!
یِهو عمو رو نکاسی سَر مینُن و داد میزنُن که: سُلام عمو جاااااااااان.... سُلام عمو جاااااااان... چطوری؟؟ خوبی؟؟؟

عمو دی فُکر مینه که اگه اوشانی سُلام رو علیک گیره که باباش درومی یه!
او دی غضب مینه و میگو: شمارو نیمیشناسُم.... کُفتی یَتانو باخُرین و بِشید...
آن بیچاره هان دی دوماغشان اُوزان میگرده و میگوعَن: خلاصه تو دی میای مایی ور و اونوقت تی یِی بُنا رو درمیوریم.

یک سال میگذره و عمو برا تجارت میشو اوشانی وَر و سُلام علیک مینه و با خودُش میگو: اگه مُنُ سوال کُردُن میگوعَم مُن پیره آدُمُم و یادُم در میشو...

اوشان دی اصلا اورَ هیچی نیمیگوعَن. احوالپرسی مینُن و گرم میگیرُن.
شوکی، عمویی قاطر رو وِمیرُن و میبَرُن کوه کتلی میان که مِه بَ ، همونجه او رو هُرُک مینُن. بعد میان و به عمو میگوعَن که: عمو جان یَک خُرس دَکَتیه دهی میان و هیچ کس نیمیتانه اورَ بَکوشه.
عمو میگو: اون تفنگ رو هادین مُنُ او رو میکوشُم!
خلاصه همراه میشُن کوهی میان، تاریک بَ و مه بَنِشتی بَ و چُشمانی سو بَکَتی بَ...
از دور یک شَبَهی مینُن و عمو رو میگوعَن: خُرس اونجه دَرَ ... بَکوش... بَکوش... بَکوش...
عمو دی شلیک مینه و خُدُشی قاطر رو میکوشه و قاطر بدبخت، وقتی زِمینی سر میکوعه، یَک باد در مینه

عمو میزنه سرش و خُدُشَ میکُتانَ و میگو: ای خاکان سَرومِی این گوووووز مُنی قاطّری گووووز بَ

اوشان دی میگوعَن: عمو جان، قربانت گردُم، تو قاطّرتی گوزو بِشناسی یِی، اونوقت ما تی یی خانه بیومی یِیم، ما رو نِشناسی یِی؟؟؟؟ 


  شـاد باشـیـد 

✍️ به قلم: آقای حامد نجاری - گوران