بچه لُپّو

بشی بیَم خرید، پاساجی میان یه پُسروَچه سه چار ساله، همچین تُپل و گردالو بنشتی بَ صندلی سَر، ننه اش دی آن وَرتر موبایلشی همرا گپ میزی.

فرصته غنیمت گیتُم و اویی لُپه بکشیم و بگوتم: خالُک جان، اُسمُت چیه؟

مُنو چپ چپ نُگاه کُرد و بگوت: نامُم علیرضایه، لُپمه دی نَکَش، گوشاد میبو!!!